Onzekerheid, geen sexy onderwerp.

Het is iets dat koste wat kost vermeden dient te worden. De verkoopwereld is van oudsher bevolkt door mannen. En dan vooral mannen die zich graag laten voorstaan op hun kracht, die willen winnen van de ander. De klassieke verkoper is zeker van zijn zaak, toch? Dan heb je dus niets aan zwakte, onzekerheid, twijfel, verliezen. Gadverdamme. Nee. Die poetsen we weg. Ontkennen we glashard. Verbloemen we, overschreeuwen we. Nobody likes a loser, right! Haha, hier, nog een grap, pak aan.

Verandering - evolutie

Het verkoopvak evolueert, verandert. Zoals alles doorlopend verandert.

Heel vroeger volstond het om als eerste het beste en leukste te roepen. Op de markt werkt dit nog steeds. “Lék-kere drúiveeeeee!! Twee kilo de bésteeee!!”

De moderne verkoper heeft zowél de klassiek ‘mannelijke eigenschappen’ nodig (doelgerichtheid, enthousiasme, denken) als de klassiek ‘vrouwelijke eigenschappen’ (empathie, ontvankelijkheid, voelen). Niet of/of, en/en.

Iedereen is onzeker.

Iedereen. Hooguit verschillen de terreinen waarop zich dat uit. En de mate waarin je het ontkent of overschreeuwt.

Onzekerheid heeft altijd met de ander te maken.

Het is waar. Denk er maar eens over na. Het maakt niet uit waar je onzekerheid over gaat, waar je onzeker over bent. Het heeft altijd te maken met wat jij denkt/ vreest dat een ander

• denkt over jou
• ziet aan jou
• verwacht van jou
• niet goed vindt aan jou

Vrijwel iedere mens maakt zich druk om wat de ander van hem of haar vindt, bewust en onbewust. Vandaar ook creëren we een imago. Vraag je het maar eens af: welke indruk wil jij graag achterlaten bij een ander? Die van de vriendelijke, zelfverzekerde professional? Die van stevige onderhandelaar? De geruststellende en begripvolle gesprekspartner? De scherpe, analytische vragensteller met kennis?

En dan sales

Mijn God, wat heb je dan met sales een vreselijk confronterend vak gekozen! Iedere dag benaderen we mensen, die we ook nog in de gelegenheid stellen om ‘nee’ tegen te zeggen tegen ons voorstel en tegen dat imago, iets van ons te vinden en ons af te wijzen. Je moet toch wel een heftige masochist zijn om in verkoop te gaan en te blijven.

Tenzij je je realiseert dat die afwijzing niet persoonlijk is.

Tenzij je vertrouwt in je eigen verhaal.

Tenzij je weet dat je niet perfect bent en dat ook niet hoeft.

Dat imago hoeft niet weg. Het is vooral erg nuttig om je er van bewust te worden welke rol je aanneemt. Om er een beetje met humor naar te kijken. Om jezelf iets minder serieus te nemen.

Lef in verkoop = het lef om je onzekerheid recht in de ogen te kijken.

Lef is niet hard durven brullen.

Lef is niet een cynische grap maken.

Lef is gaan staan voor wat je belangrijk vindt. Of dat nu persoonlijk is of zakelijk. (In mijn beleving is zaken doen altijd persoonlijk, als je het met hart en ziel doet.)

Lef is je realiseren dat het best spannend is om met overtuiging neer te zetten wat je wilt. Want dan kan iemand er iets over zeggen, vinden.

De nieuwe verkoper

De verkoper met lef en gevoel. Die eerlijk is over zijn kracht én zijn zwakte. De echte mens met wie je een goed gesprek aan kunt gaan. Ik ben er gek op en ik weet dat dat voor heel veel meer mensen geldt.

Ik vind het dus serieus best spannend om deze blog de wereld in te sturen. Want dan kan iedereen er van alles van vinden.

Nou, kom maar op dan!

Loek Boerboom